-
1 bankrupt
['bæŋkrʌpt] 1. adj 2. nbankrut mto be bankrupt — być w stanie bankructwa, być bankrutem
* * *1. adjective(unable to pay one's debts: He has been declared bankrupt.) zbankrutowany2. noun(a person who is unable to pay his debts.) bankrut3. verb(to make bankrupt: His wife's extravagance soon bankrupted him.) doprowadzić do bankructwa
См. также в других словарях:
bankrutować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, bankrutowaćtuję, bankrutowaćtuje {{/stl 8}}– zbankrutować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, bankrutowaćtuję, bankrutowaćtuje, bankrutowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbankrutować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}bankrutować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dno — 1. Beczka, studnia, worek bez dna «o kimś lub o czymś, w co wkłada się dużo pracy, pieniędzy bez widocznego efektu»: Stęknął boleśnie: – Jesteście jak beczka bez dna! A czasy ciężkie. Złoto? Skąd ja mam wziąć dla ciebie złota? J. Dobraczyński,… … Słownik frazeologiczny
